Kar, tipi, boran, kapanan yollar, buz tutan ağaçlar, devasal buz sarkıtları, çalışan vaziyette donan araçlar... İşte bütün bu ifadeler; karın ve soğuğun başkenti olan Erzurum’u anlatır. 19 Ekim 2011’de ilk kar tanesi düştüğünde hiç kimse şaşırmamıştı. Bir gelinlik gibi zirveleri süsleyen beyaz örtü halen dağların bazı kesimlerinde duruyor. Şehri beyaza bürüyen örtü, 6 aylık bir sürede topraktan kalktı.
Tarih 20 Nisan 2012’yi gösterdiğinde ise mevsimin son karı düştü Erzurum’a. Bu tarihten sonra Erzurum Ovası’nın rengi değişmeye başladı. Beyaz, yavaş yavaş yerini yeşile bıraktı. Ağaçlar çiçek açtı, parklar bahçeler rengârenk oldu. Ama herkes, her an yeniden kar yağacakmış gibi sokağa tedbirli çıkıyor. Erzurumlular arasında dolaşan bir latife ise insanın yüzünde bir tebessüm izi bırakıyor. Erzurum'da, 'Mayıs ayının sonu geldi havalar daha ısınmadı' diyenlere, “Bundan sıcağı olmaz, zaten 'temmuz soğukları' da kapıda.” cevabı veriliyor.
Erzurum’da Ata Botanik Bahçesi’nde çiçeklerin ve yeşilliğin içinde zaman geçiren baba ve kızı, zirvelerin ikliminde sıcak bir manzara oluşturuyor. Küçük kız, tombul yanakları, sırtındaki pembe çantası, üzerindeki pembe hırkasıyla laleler önünde tam bir uyum sergiliyor. Bu sıcak tabloyu, fondaki yemyeşil ağaçlar tamamlıyor.
CİHAN
