Aydın’da şapka diken tek usta olan 80 yaşındaki Nevzat Böceklioğlu, bu mesleği devam ettirecek çırak bulamamaktan dert yanıyor. 70 yıllık şapka ustası Böceklioğlu, 3 yıldır astığı 'çırak aranıyor' ilanına kimsenin müracaat etmemesi üzerine kaldırdığını söylüyor. Diktiği kasketler 8 köşe olmasına rağmen ekonomik durumlardan dolayı keyiflerinin dört köşe olmadığını ifade eden Böceklioğlu, “Bizim piyasayı bitiren Çin pazarı olmuştur. Çin mallarını ucuza alıyorlar, iki gün giyiyorlar, üçüncü gün atıyorlar. Bizim diktiklerimiz ömürlük. Zaten fazla kasket diktiren de yok, çırak da yok.” diye dert yanıyor.

Bu işe on yaşında çırak olarak başladığını ve askere gidene kadar aynı ustasının yanında çalıştığını anlatan Böceklioğlu, askerden geldikten sonra kendi iş yerini açarak şapkacılık yaptığını belirtiyor. Nevzat Böceklioğlu, mesleğinin sona ermesinden korkuyor: "Benden sonra bu mesleği devam ettirecek yok. Aydın ve çevre illerde, resmi dairelerden sipariş alırdım. Bugüne kadar memnun olmayana rastlamadım. Artık eskisi gibi şapka dikmiyoruz. Şapka giymekten zevk alan kişiler bizi arayıp buluyorlar. Biz de isteklerine göre şapka dikiyoruz. Polis ve asker şapkası çok diktim. Eski kıyafetlerin polislerin şapkalarını çok yaptım. Sonra devlet kendi vermeye başladı. Bizim iş temelli öldü. Şimdi kasket yapıyorum başka bir şey yaptığım yok. Kasket giymeyi seven vatandaş gelip yaptırıyor. En çok düğmeli kasket tercih ediliyor. Kasketlerimiz 8 köşeli, ancak biz değiliz. İşlerimiz her geçen gün daha da kötüye gidiyor. Köylüler de artık eskisi gibi kasket giymiyorlar."

Elinden geldiği, ömrü yettiği müddetçe işini yapacağını vurgulayan Böceklioğlu, "Yaptığım işi severek yapıyorum. Küçük dükkânımda zaman geçiriyorum. Gelen müşterilerim kumaşını kendisi getiriyor veya bizde bulunan kumaşlardan tercih ediyor. Ölçüsünü alıyor, kasketini dikiyorum. Kasketin tanesi 20-25 liraya geliyor. Çok pahalı da değil. Yıllardır bizim diktiğimiz kasketle dolaşıp, yenisini diktirmeye geliyorlar.” diye belirtiyor.

Şapkalarını hala eski makinelerle diktiğini ve bu iş için özel olarak tasarlanan 1949 model makinesini kullandığını ifade eden Böceklioğlu, sözlerini şöyle tamamlıyor: "Makinelerimi yıllardır kullanıyorum. İzmir Fuarı’ndan 1960 yılında aldığım makinem ile çalışıyorum. 10 yaşında başladığım mesleğimi yapabildiğim son ana kadar yapacağım. Şimdiki gençler iş beğenmiyor. Çırak yok, iş öğretemiyoruz. Her şey hazır. Eskiden çocukluğumuzda büyüklerimiz meslek öğrensin diye bir ustanın yanına verirdi. Şimdi yok. Artık bizim de yapacak bir şeyimiz yok.” CİHAN