Dikran Çerçiyan, o günleri şöyle anlatıyor: "Herhalde Soyadı Kanunu'nun kabul edildiği günün akşamıydı. Kapımızı bir polis, bir sivil memur ve bir meclis görevlisi çaldı. Kapıyı annem açtı. Polisi görünce okulda bir şey olduğunu düşünmüştü. Babam o gece imza üzerinde sabaha kadar çalıştı. İki saat onu izledim. Onlarca kâğıda yazdı durdu fakat attığı imzaların hiçbiri içine sinmiyordu. 13 yaşında bir çocuktum, bir süre sonra sıkıldım, kalktım ve babamı yalnız bıraktım. Sabah kalktığımda görevliler gelip imza örneklerini almışlardı. Atatürk yıllarca, babamın tasarladığı imzayı kullandı ve bununla onur duyduk. Babam, Atatürk'ten teşekkür mektubu bile aldı."
Gazeteci yazar Aksoy ise, "Bugünün zıpçıktı tasarımcılarını düşünüyorum da ne kadar sığ düzeyde olduklarını görüyorum. Hangisi acaba Atatürk'ün imzasını tasarlayabilirdi? Hiçbiri. Ermeni öğretmen Hagop Vahram'ın hayatı boyunca yaşadığı gururu düşününce tüylerim diken diken oluyor. Bu onur kimseye nasip olmaz." diye konuştu.
